ProZ.com translation contests »
32nd Translation Contest: "Movie night" » Spanish to Dutch » Entry by karenbq


Source text in Spanish

Translation by karenbq (#36994)

Robocop (Paul Verhoeven, 1987) se ha convertido en un auténtico clásico de culto, a pesar de que, en su momento, nadie apostó por el guión escrito por Edward Neumeier y Michael Miner. Se paseó de productora en productora sin despertar el mínimo interés; nadie encontraba la gracia en una historia en apariencia ridícula, pero que escondía en su interior toneladas de crítica descarnada hacia el sistema neoliberal imperante en la era Reagan. Tuvo que ser otro amigo de polémicas el que llevara a la pantalla el ácido relato en 1987; Paul Verhoeven construía una película repleta de ultraviolencia explícita, espejo de una sociedad decadente en manos de ejecutivos sin escrúpulos. Por supuesto, con poco que se compare el resultado de Robocop con el Batman crepuscular de El retorno del Caballero Oscuro, los puntos en común de ambos universos son evidentes. El humor negro, el contexto del futuro cercano convertido en una especie de jungla urbana, las guerras de bandas y el uso demencial de los medios de comunicación y la publicidad, integrados como parte esencial del relato, hacen sospechar que Neumeier y Miner se habían empapado bien de la obra de Miller.

El éxito de Robocop propició la aparición de la consabida secuela. Para la ocasión, los productores decidieron acudir al barro primordial en el que se gestó la base de la primera parte, y contrataron a Frank Miller como guionista de Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990). Si había alguien conectado a este relato ciberpunk y sus connotaciones críticas, era el tipo que impresionó al mundo con las mismas armas que los responsables de la franquicia querían explotar.

Pronto empezaron los problemas. Verhoeven queda fuera del proyecto, aunque los fans de la franquicia aplauden la llegada de Irvin Kershner (director de El Imperio Contraataca) como director de la secuela. Al leer el guión propuesto por Miller, tanto Kersner como los productores declararon que lo que Miller había escrito era imposible de filmar. El libreto sufre una reescritura por parte de Walon Green, mutilando las ideas de Miller. La película resultó un fracaso comercial en su estreno cinematográfico, pero el mercado del vídeo casero salvó los muebles, e incluso animó a la productora a la realización de una nueva secuela.
Toen geloofde niemand erin, maar tegenwoordig is Robocop (Paul Verhoeven, 1987) een echte cultklassieker. Het scenario van Edward Neumeier en Michael Miner zwierf van de ene producer naar de andere zonder ook maar enige interesse te wekken; allen vonden ze het verhaal, dat eigenlijk een vat vol genadeloze kritiek was op het heersende neoliberale systeem onder Reagan, belachelijk. Uiteindelijk was het Paul Verhoeven, ook niet vies van controverse, die het snedige verhaal in 1987 naar het grote scherm vertaalde. De regisseur creëerde een film stampvol expliciet geweld, een afspiegeling van een decadente samenleving in handen van gewetenloze executives. Als je Robocop vergelijkt met de duistere Batman-plot van The Dark Knight Returns, vallen de overeenkomsten tussen beide werelden meteen op. De zwarte humor, de bendeoorlogen en het waanzinnige gebruik van media en reclame met als achtergrond een soort stedelijke jungle in een nabije toekomst, allemaal essentiële onderdelen van het verhaal, doen vermoeden dat Neumeier en Miner het werk van Miller wel heel aandachtig gelezen hadden.

Het succes van Robocop leidde zoals verwacht tot een vervolg. Voor Robocop 2 (Irvin Kershner, 1990) besloten de producers de inspiratiebron van de eerste film opnieuw aan te boren en huurden Frank Miller in als scenarioschrijver. Als er iemand dit cyberpunkverhaal en de kritische aard ervan kon vatten, was het wel de man die de wereld had beroerd met dezelfde wapens die de verantwoordelijken van de franchise nu wilden exploiteren.

Al snel begonnen de problemen. Verhoeven werd van het project gehaald, hoewel de fans van de franchise wel blij waren met zijn opvolger, Irvin Kershner (regisseur van The Empire Strikes Back). Echter, toen Miller zijn scenario voorstelde aan Kershner en de producers, lieten beiden verstaan dat het verhaal zo onmogelijk te verfilmen was. Het script werd herschreven door Walon Green, die de ideeën van Miller verminkte. De film kon bij zijn release absoluut geen potten breken en was een commerciële mislukking, maar de videoverkoop trok de situatie recht en moedigde de productie zelfs aan om nog een vervolg te ontwikkelen.


Discuss this entry